Op de agenda van januari stond een nieuw bestemmingsplan betreffende een verzoek om op een adres aan de Loogstraat een nieuwe woning te bouwen.
De oude zou worden afgebroken en daarvoor in de plaats zou een nieuwe woning komen: groter en moderner.
Als raadslid denk je dan in eerste instantie. Prima, dat zou wel moeten kunnen. Maar bij nadere bestudering kom je erachter, dat dit plan in het buitengebied ligt en dat we als raad ooit de opdracht hebben gekregen om dat buitengebied zo veel mogelijk in stand te houden en ongewenste ontwikkelingen tegen te houden. Daarvoor hebben we in het bestemmingsplan buitengebied regels opgenomen.Het komt er op neer dat nieuwbouw niet is toe gestaan en aanbouwen en uitbreidingen beperkt mogelijk zijn. Bij nader inzien bleek dat het bouwplan aan de Loogstraat de afgesproken percentages behoorlijk werden overschreden. De raad stelt het beleid vast en als je ervan af wilt wijken dan dient het college dit voor te leggen aan de raad. Het was slimmer geweest als het college ons hierover eerder had ingelicht. Nu werden we bijna voor een voldongen feit geplaatst.

Het PAK verzocht aan het begin van de vergadering – vanwege die forse afwijking van eerder vast gestelde regels – het punt van de agenda te halen. Het PAK had nog andere redenen kunnen noemen, maar een verdere toelichting werd niet gevraagd. Aan ons verzoek werd voldaan. Gelukkig kan nu iedere fractie nog eens goed nadenken, voordat hiermee wordt ingestemd. Instemming betekent dat er een precedent wordt geschapen waar andere burgers op kunnen terug vallen. Het hek is dan van de dam, want in het verleden zijn er meerdere verzoeken geweest in datzelfde buitengebied en toen wezen we die verzoeken op basis van het bestemmingsplan af.

Het PAK sluit niet uit dat er meer aan de hand als er plotseling zo’n voorstel ligt.
(terug naar de nieuwsbrief februari 2013)

Brunssum kent vele oude mijnwerkerswijken. Mooie wijken die we graag willen bewaren. Vele daarvan vallen onder het beschermd dorps- en stadsgezicht. Enkele voorbeelden: Treebeek, Haansberg, Schuttersveld enzovoort.

Meer dan 10 jaar worstelt het bestuur over de wijze waarop met die wijken moet worden omgegaan. Vanaf  2010 heeft de raad daarover regels opgenomen in de welstandsnota. Als bewoners in die wijken willen verbouwen, dan kunnen de bewoners gebruik maken van kant en klare tekeningen; er zijn sneltoetscriteria in het leven geroepen om het diezelfde burgers makkelijk te maken. Als bewoners een vergunning voor een aanbouw moeten aanvragen,  omdat dit noodzakelijk is vanwege het feit dat het om een woning gaat die in het beschermd dorps- en stadsgezicht ligt, dan hoeft de aanvrager geen leges te betalen. Verder spraken we toen al af, dat bij gevelrenovatie geen knipvoeg werd geëist, dat bij vernieuwing van ramen de bewoners van renovatieprofiel gebruik mochten maken, enz.
Blijkbaar was het college al die afspraken vergeten. Burgers klaagden bij ons. Een renovatieproject werd stil gelegd vanwege het feit dat bij de gevelrenovatie geen knipvoeg werd gebruikt. Een andere bewoner kreeg de afdeling handhaving op bezoek om een schutting die er al 30 jaar stond weg te halen: dat paste niet in het beschermd dorps- en stadsgezicht.  Er waren meer klachten.
Het gevolg was, dat een werkgroep van de raad werd ingesteld: coalitie en oppositie waren allebei vertegenwoordigd. Zij produceerden gezamenlijk een stuk dat uiteindelijk helderheid moest verschaffen. Het kwam er eigenlijk op neer, dat het college op zijn minst gehouden was aan eerdere afspraken.
Het college werd om een reactie gevraagd maar het college negeerde dat verzoek en wachtte eindeloos om commentaar te leveren op het stuk van de werkgroep. De werkgroep restte niets anders dan met een voorstel naar de raad toe te komen. In de commissie ging het college fors aan de rem hangen. Onder het motto het college bepaalt en niet de raad, wilde het college het werk van de werkgroep torpederen. Hun eigen mensen in de werkgroep haakten af. Het college vergat even dat de raad het hoogste orgaan is.
Het PAK en BBB lijst Palmen besloten het niet erbij te laten zitten en brachten het stuk als initiatiefvoorstel naar de raad. Dit leidde tot een bespreking waarin de initiatiefnemers nog eens benadrukten dat het voorstel feitelijk van de totale werkgroep was, maar dat de andere leden waren terug gefloten door hun eigen collegeleden. Weinig subtiel van deze collegeleden.
De coalitie kwam nog met een verrassing; de partijen dienden een wijzigingsvoorstel in. Het PAK en BBB Palmen konden ermee leven en stemden ermee in, zodat het gewijzigde voorstel werd aangenomen. Het komt nu op uitvoering aan. Dat is nu aan het college.

Het PAK zal de uitvoering controleren. Het moet nu toch zo langzamerhand duidelijk zijn wat wel en niet gewenst is. We willen geen geklets meer horen over een knipvoeg of renovatieprofiel of wat dan ook. College voer gewoon uit wat de raad (al eerder) heeft aangegeven!
(terug naar de nieuwsbrief februari 2013)

Wat de Buitenring betreft werken we als PAK samen met de Stichting Stop Buitenring. Namens het PAK zitten Arend, Servie en Ger hierin. Ger Luit en Jos Wevers hebben samen het laatste beroepschrift geschreven.De Raad van State vroegen het StAB (stichting Advisering Bestuursrechtspraak over de Buitenring) weer om een oordeel te vellen over de Buitenring en de gevolgen van de aanleg en het gebruik voor de natuur. Jos Wevers en Ger Luit hadden met het StAB eind vorig jaar een gesprek hierover. Wij brachten nog eens onze argumenten voor het voetlicht en het deed ons goed om in het uiteindelijke rapport van StAB een aantal van onze opmerkingen terug te zien. Het plan is op verzoek van de natuurorganisaties geschorst. Een aantal werkzaamheden mag de provincie uitvoeren:  sloop, aanplant nieuwe natuur. Dat laatste mag wat ons betreft. Je kunt niet genoeg aan natuurherstel doen, maar met alle andere werkzaamheden zijn we niet blij.Op 11 en 12 maart zijn de zittingsdagen van de Raad van State. Het  Provinciaal Inpassingsplan 2012 komt dan aan de orde. Jos Wevers en Servie L’ Espoir zullen samen de Stichting Stop Buitenring vertegenwoordigen. Ger zou er graag bij zijn, maar zijn fysieke belemmeringen staan dat niet toe. Energetisch kost hem dat te veel, maar Jos en Servie kunnen die klus wel met zijn tweeën klaren. Makkie.Wij gaan ervan uit dat ook het nieuwe plan onomkeerbare gevolgen heeft voor de natuurgebieden Brunssummer heide en Geleenbeekdal, twee Europese natuurgebieden van Natura 2000. Doorgaan van de Buitenring betekent een grote bedreiging van alle Europese Natura 2000 gebieden. Het PAK gaat ervan uit dat de Raad van State opnieuw het plan van tafel veegt.

Hoe zeiden we het als PAK ook al weer in 2010: Actief, Sociaal en Betrouwbaar.
(terug naar de nieuwsbrief februari 2013)

In de raad hebben we herhaaldelijk aandacht gevraagd voor de asbestsanering van Treebeek. Tijdens fase 1 hebben we het college erop gewezen , dat de asbestsanering niet zorgvuldig plaats vond. In fase 2 wezen we het college op de onduidelijkheden in de vergunning zelf. We hebben over beide zaken het college ernstig ondervraagd (geïnterpelleerd noemen we dat), maar het college ging ervan uit dat een gecertificeerd bedrijf haar werk netjes zou doen en vergunning  van fase 2 was volgens het college duidelijk. Foto’s van het PAK die onze waarnemingen staafden werden ter zijde geschoven en citaten uit de vergunning eveneens. Inmiddels is voor fase 3  de vergunning verleend: oktober 2012. Half februari is er nog niets gebeurd. In de vergunning constateerde het PAK dat – net als bij fase 1 en 2- er 3 woningen zijn die z.s.m. gesaneerd moet worden. We hebben dit aangekaart bij het college. Het college heeft contact gezocht met Wonen Zuid. Dan wordt wat heen en weer gepingpongd wie nu nalatig is geweest, maar er gebeurt nog niets. Uiteindelijk heeft het PAK een brief naar Wonen Zuid gestuurd met de nadrukkelijke opmerking, dat het PAK zelf de bewoners zou inlichten als Wonen Zuid nalatig zou blijven. Wie er weet van heeft, dient zijn verantwoordelijkheid te nemen. Inmiddels heeft het PAK de 3 gezinnen ingelicht.
(terug naar de nieuwsbrief februari 2013)