De Provincie heeft het voor elkaar gekregen dat de Raad van State een deel van de schorsing van het Provinciaal Inpassingsplan heeft opgeheven. Het is een voorlopige uitspraak en de Raad van State heeft de Provincie heel nadrukkelijk gewaarschuwd, dat ze een groot risico lopen met de aanleg van de weg nu. De Stichting Stop Buitenring blijft het echter vreemd vinden dat de Raad van State in de persoon van de staatsraad Van Buuren dit risico wel ziet maar in de schriftelijke uitspraak gewoon de redenering van de Provincie volgt en gevoelig is voor het argument dat de Provincie veel geld kwijt is aan boetes, die de aannemer in rekening brengt  bij uitstel.
Dat heeft de Provincie toch echt zelf veroorzaakt! De Raad van State beloont op die manier een blunderende overheid. Tegelijkertijd legde Dhr. van Buuren argumenten van de Stichting STOP Buitenring en die van de  andere tegenstanders ongemotiveerd aan de kant.

Wat helemaal vreemd was, dat de Raad van State in de uitspraak van 2010 juist heel weloverwogen aangaf dat de buitenring als één geheel beschouwd moest worden en daarom toen ook het hele plan vernietigde. Nu gebeurde het tegenovergestelde. Stichting Stop Buitenring heeft een klacht hierover ingediend bij de Raad van State en wacht de reactie rustig af.
Als er een definitief oordeel ligt over deze weg dan is het niet ondenkbaar dat die weg niet gebruikt mag worden. Dan zijn we het lachertje van Europa. Er doen zich de volgende scenario’s voor:
1. De provincie krijgt de stikstofproblematiek niet opgelost en de Raad van State vernietigt het hele plan. Een stuk van de buitenring ligt er, maar mag niet gebruikt worden. Einde verhaal.
2. De provincie krijgt de stikstofproblematiek niet opgelost en vernietigt die delen van het plan die door de bedreigde natuurgebieden Brunssummerheide en het Geleenbeekdal lopen. Er ligt ook dan een stuk van de buitenring dat niet gebruikt kan worden.
3. In het laatste geval is er een escape. De Provincie moet dan voor het deel dat er ligt een nieuw plan indienen, want de weg zal dan op het bestaande wegennet aangesloten moeten worden. Dat betekent een nieuw Provinciaal Inpassingsplan. Ook dan zal gekeken moeten worden of dit niet leidt tot een extra belasting van stikstof op de genoemde natuurgebieden.

Het is dus niet uitgesloten dat dit plan andermaal van tafel gaat.
Kortom, er kan straks een weg liggen die niet gebruikt kan worden.

De Stichting Stop Buitenring raadt de Provincie daarom aan om niet te vroeg te juichen en een pas op de plaats te maken. Indien de Provincie dit wegvak aanlegt, mag ze dat formeel,  maar bruuskeert zij voor de zoveelste keer vele burgers. Omdat het plan nog niet onherroepelijk is en er slechts een voorlopige uitspraak ligt, zou de provincie als bestuursorgaan meer respect moeten opbrengen voor haar burgers en de definitieve uitspraak moeten afwachten.

Overheden verwachten van burgers dat ze normen en waarden in acht nemen. Dan mogen burgers dit ook van de overheid verwachten. Voorlopig mag de provincie een stuk buitenring aanleggen, maar het kan verkeren. Als de provincie toch al begint, dan roept dat in ieder geval niet het beeld op van een betrouwbare overheid. Dan gedraagt de provincie zich als een bulldozer die alles plat walst. Als het mis gaat, dan kost het herstel even veel als de aanleg. We hebben het hier wel over een wegvak dat alleen al meer dan 30 miljoen euro kost.

Provincie bezint eer ge begint!