Er zijn van die momenten dat je moet vertrouwen op je intuïtie en je gevoel. Ik maakte dat onder andere mee op een vakantie in Frankrijk. Ik was weer naar het zuiden gereden in mijn okergele engel: een Open Ascona 19 R met schuifdak: aanschafprijs 900 gulden. Een zeer betrouwbare auto, maar wel al 10 jaar oud.

Deze keer merkte ik echter, dat de auto wat koelvloeistof lekte. Ik hield het waterpeil de hele vakantie angstvallig in de gaten. In de tweede week gingen we nog een keer een dagje naar het strand. Tegen 16.00 uur gingen we weer naar het vakantieadres. In Montpellier, vlak voor een verkeerslicht, liep de temperatuur van de motor ineens op. Paniek in de tent. Ik reed meteen een hoogbouwwijk in en stopte de auto.
Verderop zie ik 2 donkergekleurde jonge mannen, een Egyptenaar en een Marokkaan bleek naderhand. Ze zijn zelf met een Fiat 500 bezig. Ik loop op ze af en in mijn beste Frans vraag ik aan ze of ze me kunnen helpen. Ik was wel lid van de ANWB, maar die kon ik altijd nog inschakelen. Nou, ze wilden me best helpen.  Ik had meteen een goed gevoel bij deze jonge gasten.
Ze keken onder de motorkap en maakten me duidelijk, dat de waterpomp naar de kwartjes was. Ze geven meteen aan hoe ze het gaan oplossen. Voordat ik het weet, zit ik achterin die Fiat. In een “dodemansrit” rijden we naar de andere kant van Montpellier en halen daar een waterpomp. Ik laat mijn vrouw en kinderen in die hoogbouwwijk achter, gezeten op strandstoeltjes en met een koelbox. Ik had het volste vertrouwen dat er niets met hen zou gebeuren. Binnen een uur waren we weer terug. De jongelui monteerden de waterpomp, vulden de vloeistof bij en tegen 18.30 uur was de auto weer rijklaar. Alles wat ik toen nog aan francs in mijn portemonnee had, heb ik ze gegeven. Was ik naïef? Zeker niet. Deze jongelui deugden. Ze straalden dit uit en hoe. Dat voelde ik gewoon vanaf het eerste moment. De meeste mensen deugen en dat geldt voor alle huidskleuren.