(ook geplaatst in ‘Hallo Brunssum’ week 50 2016)

Vorig jaar hadden we in Brunssum een felle en soms harde discussie over de vluchtelingenopvang. De tegenstanders roerden zich flink. Ik was voorstander om een aantal redenen. Een daarvan was, dat Brunssum altijd gastvrij is geweest voor mensen van buitenaf. Denk aan al die buitenlandse mijnwerkers, die al lang “ingelimburgerd” zijn. De gasten van vorig jaar zochten een plek om te schuilen voor oorlogsgeweld. Wel een verschil, maar dat doet niets af aan onze gastvrijheid. Brunssum is ook altijd gastvrij tijdens de Parade. Gezelschappen uit de hele wereld komen hier samen met ons feest vieren. Ze gaan weer weg. Dat is een verschil, maar het doet niets af aan onze gastvrijheid. Onlangs kregen wij als Brunssum nog eens te horen hoeveel onderduikers hier tijdens de oorlog zijn opgevangen. Nog steeds vertelt Jack Aldewereld, een van die onderduikers, zijn verhaal. Door zijn woorden, inzet en bewogenheid zullen we in elke wijk straks een gedenksteen vinden als blijvende herinnering aan dit deel van de Brunssumse geschiedenis. Een diepe buiging voor Jack en voor alle mensen, die destijds met gevaar voor hun eigen leven een plek in huis vrij maakten om kinderen en hele gezinnen een veilig onderdak te geven. Daar mag Brunssum trots op zijn.

Wat me is bij gebleven van de gesprekken, die ik vorig jaar had met tegenstanders van de vluchtelingenopvang was het volgende. Het ging vaak slechts kort over de komst van de vluchtelingen. Daarna ging het al heel snel over de eigen problemen. Iemand vertelde mij, dat hij zwaar in de schulden zat. Een jonge bijstandsmoeder zei, dat ze bij haar tandarts een betalingsregeling had moeten treffen. Een andere moeder vertelde mij, dat ze ondertussen een cursus “creatief koken met gehakt” kon geven.

Deze mensen zijn vaak slachtoffer van de crisis van 2008 en de nasleep ervan. Hoe lager op de maatschappelijke ladder hoe zwaarder de klap. Als je dan geld overhoudt als gemeente dan moet je als gekozen bestuur kijken of je structureel aan die noden wat kan doen. Simpelweg het overschot in de algemene reserve stoppen is dan ongepast. Ik weet zeker, dat ik niet de enige was die deze verhalen hoorde. Dus tijd voor een wat ruimere ondersteuning van die mensen die even aan de kant staan. Dat past mooi bij het decemberverhaal. Raad aan u de daad!!. Fijne feestdagen allemaal en ik toast op een betere toekomst voor iedereen.