De laatste tijd is er weer veel te doen over het niveau van ons onderwijs.  Kinderen van tegenwoordig zouden niet kunnen lezen, foutloos kunnen schrijven, rekenen, enz. Omdat ik nogal wat jaren in de onderwijswereld heb mogen rondlopen, weet ik uit ervaring, dat die klacht van alle tijden is. Zo klagen we ook al eeuwen, dat van de jeugd van tegenwoordig niets terecht komt. Dan is toch de vraag hoe het komt, dat er zo veel vooruitgang is geboekt in de jaren, die achter ons liggen. Als het al zo zou zijn, dan moeten we toch de schuld bij ons zelf als opvoeders zoeken. Dat niet iedereen op het rechte pad blijft, is ook duidelijk. Boudewijn de Groot zong er al over in het lied ‘Testament:’

En de leraar die mij altijd placht te dreigen
“Jongen, jij komt nog op het verkeerde pad”
Kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen
Dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

Terug naar de zogenaamd achterblijvende schoolresultaten. Lezen dan maar als voorbeeld. De ontwikkeling van lees- en taalvaardigheid begint vanaf de geboorte. Je zingt liedjes voor je kind, leest voor en praat met ze. Hoe meer je dat doet, hoe beter het kind haar eigen taalvaardigheid ontwikkelt. De eerste 3 jaar van het kind zijn hierbij cruciaal. Maar samen praten, lezen, zingen moet je blijven doen.

Als het kind naar de basisschool gaat, leert het in groep 3 lezen. Leren lezen ligt echter in het verlengde van de taalopvoeding thuis. In groep 3 komen al vlug de eerste boekjes, die het kind zelf kan lezen. Doe dat als ouders samen met je kind, zo lang mogelijk. Maak het kind lid van de bibliotheek. Gewoon doen. De leerkrachten moeten zelfstandig lezen stimuleren door elk kind te helpen met het vinden van fijne boeken, die aansluiten bij de leef- en belevingswereld van het kind. En dat doen leerkrachten. Zeker weten. Maar wie vertelt nu jonge ouders hoe belangrijk voorlezen, liedjes zingen en communiceren voor kinderen is? Ja, ik nu. Vertellen jullie het ook verder? Bedankt, namens de kinderen.