Zondag 25 juni was het erg warm. Meer een dag om onder de parasol te zitten dan in beweging te komen. Ik heb op zo’n dag echter de neiging om actiever te worden. Fysiek voel ik me dan het beste. Niet dat ik even een halve marathon loop, maar toch. Ik besloot naar het optreden van mijn kleindochter te gaan kijken in het Openlucht Theater. Ik kwam er een oud-leerling tegen. Deze dertiger vertelde trots, dat hij nu bij de gemeente werkte en dat het hem heel goed beviel. Als je daarna je kleindochter ziet optreden, dan kan de dag al niet meer stuk.In de namiddag fiets ik nog naar Bingelrade. Ik ga even langs bij John, een oud-buurjongen en oud-leerling van mij. Hij gaat stoppen met Hedelfinger, een mooie plek om te vertoeven voor een drankje en een hapje. Dat zal ook zo blijven. De afgelopen 10 jaar heeft John door de week als schademonteur gewerkt en was hij elke week vanaf vrijdagmiddag bezig met Hedelfinger. Knap hoor: al die jaren een dubbele baan. Hij wil nu meer vrije tijd in het weekend en gaat alleen nog maar als autoschademonteur werken.
We hebben het er nog over, dat veel bedrijven om vaklui staan te springen. Veel ondernemers komen handen te kort. Hij heeft de bedrijven voor het uitzoeken. Toch prachtig dat deze generatie zo veel mogelijkheden heeft, dacht ik. Ze hebben echt wat te kiezen.
Op weg naar huis bleef ik denken aan die schaarse arbeidskrachten. Een paar jaar geleden vroeg ik op een andere plek meer aandacht voor de 50-plusser zonder werk. Daar gaat het al beter mee. Kijk maar naar die oud-buurjongen van mij. Nu moeten bedrijven nog een stap verder gaan. Ik denk aan 60-plussers, maar ook gepensioneerden, die nog dagdelen aan de slag willen (blijven). En laten we vooral niet de mensen vergeten, die al lange tijd aan de kant staan. Bied die mensen ontwikkelkansen. Laat ze leren van de vakmensen die er nu nog zijn. Overdracht van kennis en ervaring is nu helemaal belangrijk.