Hallo Brunssum, 
Als ik deze column maak, doe ik dat in de tuin achter mijn laptop. Vlak daarvoor lag ik nog op mijn knieën wat “onkruid” uit de borders te plukken. Na die klus, ging ik even in een tuinstoel zitten. De hele dag had ik al mijn favoriete muziek opstaan. Ik kreeg gezelschap van een pimpelmees en een prachtige vink. Het was alsof ik op vakantie was in mijn eigen tuin. Er komt een gevoel over me, dat ik eerder had, maar ik kan er even niet precies de vinger op leggen. Het was een gevoel van aangename rust, gewoon domweg genieten van het moment, een ultiem vakantiegevoel dichtbij huis: de zon, de gevleugelde vrienden, de muziek van the Allman Brothers Band.
Toen viel ineens het kwartje. Het nummer “Ain ‘t waistin’ time no more” klonk en ineens wist ik het. Dit nummer riep de herinnering op aan april 2007. Dat was net zo’n prachtige maand. Ook toen was het lang grijs geweest en plots was daar de maand april met veel, heel veel zon. Alles begon in volle vaart uit te lopen, een explosie van pollen, waar ik best wel last van had. In die maand zat ik op een ochtend net zo heerlijk te genieten en had ik een euforisch gevoel van: laat de aarde maar om zijn as tollen, het is goed zo. Dat gevoel van die ochtend is me bij gebleven, omdat ik het zelf verpestte. Ik kwam op het onzalige idee een pijp te stoppen en die lekker in het zonnetje op te roken. De bedoeling was om het gevoel nog wat te versterken. Maar het tegendeel gebeurde. Ik kreeg toch een hoestbui. Ik weet nog dat ik flink op me zelf heb gescholden: “Luit, wat ben je toch een aardappel. Je hebt al last van die pollen en dan begin je ook nog te roken”. Ik heb de pijp in de asbak gegooid en daarna nooit meer gerookt. Maar het gevoel, vóórdat ik afscheid nam van mijn pijp, was zo heerlijk, dat ik dat moment nooit vergeten ben. Dat gevoel lag nog ergens in de krochten van mijn hersenen opgeslagen. Vandaag kwam het door de situatie weer naar boven. Nu genoot ik er langer van. Zelfs nu ik het opschrijf, geniet ik nog. Er is nu geen pijp, die het gevoel verpest. 11 jaar geleden gaf ik hem aan Maarten.