Het Progressief Akkoord stelt u elke week zo’n doodgewone bijzonder held voor. Het zijn mensen die een band hebben met het PAK en mensen waar we als PAK contact mee hebben gekregen. Vandaag stellen wij aan u voor: Mirjam Daemen, werkzaam in de zorg.

Ik vind het eigenlijk niet gepast om in een stukje te schrijven hoe hard ik moet werken. Voor mij persoonlijk valt het allemaal reuze mee want ik kan naar huis, ik woon niet alleen, ik geniet nog steeds van de goeie dingen, ik kom aan informatie als ik dat wil, ik ben niet bang, ik ben gezond en zo kan ik nog even doorgaan want ik tel mijn zegeningen.

De mensen aan het front moeten pas hard werken. En het front is te vinden op verschillende gebieden, niet alleen in het ziekenhuis op de IC inderdaad. Ook in winkels, pakketdiensten, zorghuizen, maar ook moeten we al die mensen niet vergeten die door Corona en alles daaromheen te maken hebben met eenzaamheid, onbegrip, angst, onveilige thuissituaties, psychische nood zonder hulp, faillissement, rekeningen die niet betaalt kunnen worden en zo kan ik ook nog even door gaan.

Dus, nee, ik vind mezelf geen harde werker en al zeker geen held.