De asbestsanering in Treebeek hield ons ook bezig.Het Pak had in de zomer forse kritiek op de sanering van de woningen in de eerste fase. We hadden vele opmerkingen en constateerden heel wat nalatigheden in de praktijk.
De vergunning vertoonde ook nogal wat gaten. Eventueel nat maken van het dakbeschot stond op de ene plek en ergens anders stond in de papieren “nat maken”. Dus was het woord eventueel weggelaten.

We hebben er een uitvoerige analyse aan besteed. Nog steeds in te zien op onze website. We maakten deze analyse om ook collega-raadsleden van de ernst te overtuigen. We kregen maar weinig respons. Dat was voor ons aanleiding om een verzoek tot interpellatie toe te staan over dit onderwerp. Dat kon: het was diep in de nacht.
De verdediging van het college was dat alle voorschriften werden gevolgd en een gecertificeerd bedrijf de sanering dus deed. Naïviteit alom.
Bij de illegale sanering van één woning was de arbeidsinspectie wel betrokken geweest was het verweer van het college. Geen mens had echter in de gaten gehad dat er een woning gesaneerd was waarvoor geen vergunning was afgegeven. Datzelfde gecertificeerde bedrijf nam die woning gewoon even mee.
Het PAK gaf nog het voorbeeld van het Emmaterrein, waar ook alles op papier in orde bleek te zijn en ook toen gecertificeerde bedrijven de boel verknald hadden…
Helaas: het college was overtuigd van eigen gelijk en dat gelijk werd netjes afgedekt door de coalitie. Prettige vakantie allemaal!

Hoe ging het nu verder?
In de tweede fase leek het erop dat het toch beter ging. Bewoners van de eerste fase gingen naar de mensen van de tweede fase toe met de opmerkingen dat er toch heel anders en beter gesaneerd werd als in de eerste fase: daken werden nu wel nat gemaakt om stofwolken in de wijk te voorkomen, platen werden nu wel zorgvuldig verwijderd enzovoorts.
Als Pak dachten we, dat het de goede kant op ging. Dus ook wij namen even gas terug. Schijnbaar hadden onze interventies toch intern wat los gemaakt en was dit ook in de dagelijkse saneringspraktijk te merken. Het was helaas echter schijn.

Na de bouwvakvakantie was het opnieuw raak. Weer werd het dakbeschot niet nat gemaakt voor het verwijderen van de platen. Het in plastic verpakte afval werd geborgen in een open containerbak, terwijl in de vergunning uitdrukkelijk sprake was van een “afsluitbare container”!
Het verweer van het college was nóg, dat alles aan het eind van de werkdag werd afgedekt met een dikke MDF-plaat, die erop werd gelegd met een kraan. Toen het PAK erop wees dat er een verschil is tussen afdekken en afsluiten had dit tot gevolg dat een dag daarna bij ons de mededeling kwam, dat het bedrijf uiteindelijk om praktische reden besloten had gebruik te maken van een afsluitbare container. Het afdekken met zo’n zware plaat door middel van een kraan was toch wat te omslachtig. Weer zo’n poging om je zelf schoon te praten.
Als je na fase 1 en een deel van fase 2 tot de slotsom komt dat een afsluitbare container handiger is dan een open container, dan hanteert men toch een verkeerde volgorde: het gaat niet om meer praktisch of handiger. Het gaat hier om veiligheid en gezondheid. Ondanks de vele onvolkomenheden, blijft het college erbij, dat ze maar weinig fout doen en hebben gedaan. Om u enig idee te geven hoe een college reageert, staat op de website een deel van het e-mailverkeer. Lees verder en huiver ->